Siz hiç kör oldunuz mu? Bir bacağınızı kaybettiniz mi ya da
kolunuzu?
İnsanlar genel olarak karşısındakini eleştirme
eğilimindedir. Belki de bu daha kolayına geldiğindendir. Kilolu biri gördüğünde
onunla dalga geçmeyi, eleştirmeyi tercih eder ama altındaki sebebi düşünmez. “Şuna
bak amma da yemiş” derken belki bunun hormonal bir hastalık olabileceği ya da
söylediklerinin onu ne kadar kırabileceğini düşünmez. Neden?
Bir bacağı kısa olan biri için 100 metre yürümek bile
işkenceyken insanlar sadece yürüyüşüne bakar. Neden? Bir kolunu belki doğuştan
belki bir kazada kaybetmiş biri hayata tutunmaya çalışırken insanların
bakışlarını üzerine dikmesi neden?
Çoğu kişi bir engelli gördüğünde yardım etmekten ziyade izlemeyi
tercih ediyor. Bu durumda engel hangimizde? Sizlere güzel bir örnek vermek istiyorum.
