Tekrar merhabalar..
Öncelikle yazacaklarımda samimi olduğumu bilmenizi isterim. Size gerçeklikten uzak ütopik tavsiyelerde bulunmayacağım, korkmayın. Bilmeniz gereken bir şey var o da şu ki: Kimse yaşamının her anında mutlu olamaz ama bir kimse de
yoktur ki hayatının her anında mutsuz olsun. Aslında anahtar cümle bu. Bu
cümleyi özümsemek gerekiyor. Hayata hayat mücadelesi olarak bakmak yerine
“hayat” olarak bakın. Başınıza gelen her şeyi “olumlu” değil, normal
karşılayın. “Olumlu” değil diyorum, çünkü bu kelime yanlış yorumlanıp
“Polyanna”cılık diye tabir ettiğimiz noktaya geliyor ve bir noktadan sonra
“olmuyor işte şimdi ben bunu nasıl olumlu karşılayayım” diyoruz. Bu yüzden
NORMAL karşılamanızı tavsiye ediyorum. Hatta arada bir kendinize mutsuz olma
hakkı da tanıyın ama durmanız gereken noktayı bilin.
Her insanın zayıf noktaları vardır. Siz kendinizde bunu
keşfedin, bilin ve kendinize saklayın. İnanın ki sizden başka kimsenin bunu bilmeye ihtiyacı
yok ancak paylaştığınızda sizin aleyhinize bir şekilde dönme ihtimali var. Bu
sebeple izin verin de bazı şeyler sizin özeliniz olarak kalsın!